Afgelopen dinsdag zijn wij, Frits, Annemarie en Marianne, vertrokken naar Addis Abeba. Daar kwamen we terecht in een leuk hotelletje waar we goed hebben gegeten en zelfs de tweede helft van de wedstrijd NL-Uruguay nog hebben gekeken. De volgende ochtend zijn we in alle vroegte vertrokken om door te vliegen naar Bahir Dar. De ontvangst hier was overweldigend en heel goed verzorgd. Hier hebben we het ziekenhuis bezocht waar Andrew onze Australische collega tot nu toe werkzaam was. Frits heeft op de eerste dag al meteen een operatie meegemaakt.. op donderdag zijn we over land doorgereisd naar Mota. Het landschap onderweg is prachtig; je kijkt je ogen uit. Het ziekenhuis in Mota ligt een half uur lopen van de stad en er is geen verharde weg. Als het regent loop je dus door de modder. Het appartement waar we verblijven ligt bij het ziekenhuis, dus we lopen veel om bijvoorbeeld boodschappen te doen op de markt in Mota. Mota zelf is niet veel; gebouwtjes met golfplaten daken, dat moet je je ervan voorstellen. We worden veel uitgenodigd voor koffierituelen van de lokale bevolking. Helaas werkt het internet tot nu toe helemaal niet en is het contact met de buitenwereld zeer moeilijk. Ook bellen kan alleen lokaal. Om de tijd door te komen hebben we een ereader meegenomen. Dit is een apparaat waar je digitaal boeken op kunt lezen. Deze bleek al snel kapot, dus dat was balen. Gelukkig komt onze dochter volgende week naar Ethiopie met een tas vol levensmiddelen en een nieuw ebook die het hopelijk wel goed doet. We kijken ernaar uit!
Het is ontzettend interessant om te zien hoe het leven er hier uitziet en hoe mensen kunnen leven terwijl ze echt helemaal niets hebben. Moeders houden hun baby's bijvoorbeeld gewoon op schoot met een stuk plastic eronder, want ze hebben hier geen luiers en de ontlasting laten ze gewoon lopen. Het werk in het ziekenhuis is een hele ervaring op zich. De hygiene-regels zijn hier nog niet erg doorgedrongen. Na een bevalling liggen de vieze lakens gewoon in een hoekje en twee weken later liggen ze er nog. Er ligt hier dus nog een hoop werk om mensen bewust te maken van de voor ons meest basale dingen in het leven. Naast het verbeteren van de hygiene zal Frits zijn tijd vooral besteden aan het opleiden van jonge artsen die een tijdens een verplicht deel van de opleiding op het platte land werkzaam zijn. Marianne, onze verloskundige, heeft het erg druk met bevallingen en heeft op een van de eerste dagen zelfs al een tweeling ter wereld gebracht! Dit ging zo snel dat ze geen tijd meer had om de hulp van Frits in te schakelen.
Natuurlijk voelt het goed om dit werk in een ontwikkelingsland te kunnen doen, al voelt het af en toe wel als een druppel op een gloeiende plaat. Medische klachten van zwangere vrouwen die in het westen zeer goed te behandelen zijn, worden erg gecompliceerd door o.a. malaria en onwetendheid over beschikbare medische zorg. Zelfs in de eerste week zijn we hier al herhaaldelijk mee geconfronteerd.
Binnenkort lees je meer over onze ervaringen hier, zodra we weer 'online' zijn..
